Martini? No, just with gin or wodka,

New Orleans, The Big Easy, is, hoewel niet zo heel groot, wel een heel levendige stad. Het lijkt erop dat alles wat het zuiden van de VS te bieden heeft hier bij elkaar komt. Alle armoede, alle rijkdom, al het goede,  al het slechte….. Het zijn deze aspecten in combinatie met de culturele aspecten, hun mix en wellicht ook de warme, meestal benauwde temperaturen die een stad hebben gevormd die we niet zo vlug meer zullen vergeten.

De drie dagen die we hier zijn gaan er wellicht vooral over wat wij niet hebben meegemaakt, wat we niet hebben gezien, hebben gevoeld, hebben ervaren. Deze stad heeft immers zo veel, dat je dat in drie dagen niet kunt meemaken of doen.

We besloten daarom maar een tour te maken met een bus. Twee uur lang hebben we rondgereden en heeft de chauffeur ons in een vogelvlucht een aantal interessante dingen verteld en laten zien, waarvan NOLA er zoveel heeft.

 Over de gebouwen, over de mensen,    over de kerkhoven, over orkaan Katrina,  over de wijken, over het eten, over de  New Orleans Saints, over een Streetcar named Desire, over de opnames van NCIS, over shotgun houses en double shotgun houses, over de Spaanse tijd, over de Franse tijd, over het vervoer en ga maar door. Als een bandrecorder ratelde zij haar teksten af terwijl ze ons met haar bus manoeuvreerde over de drukke avenue’s en door smalle binnenstraatjes. 

Het meeste indruk maakte toch wel de verhalen over Katrina. De huizen die er nu nog staan en nog steeds onbewoond zijn en het verhaal dat 75.000 voormalige bewoners van deze stad niet teruggekeerd zijn naar hun huizen. Dat kan natuurlijk, maar er is tegelijkertijd maar bar weinig bekend over deze zeer grote groep inwoners en dat maakt het zo bizar. Zeker als je weet en ziet dat er ‘s nachts enorm veel mensen (opvallend veel jongeren)  op straat slapen. 

Na de bustour hebben we wat door de Franse wijk geslenterd, een bezoekje gebracht aan de dagelijkse markt die hier plaatsvindt en natuurlijk wat gedronken bij Café Du Monde, zonder hier hun beignets te proberen! De beroemde oliebollen gaan hier als ‘broodjes’ over de toonbank, maar wij hebben ze afgeslagen. Waarschijnlijk associëren wij deze ballen toch met andere maanden in het jaar :-)

‘s Avonds hebben we wat gegeten in een van de zijstraten in deze wijk. Het smaakte prima. Voor het eerst krokodil als voorgerecht gehad en dat smaakt best goed.
We hadden wat meer problemen met het drinken bij het eten. Nathalie heeft er alles aan gedaan om haar witte Martini te bemachtigen, het enige alcohol wat ze af en toe gebruikt, maar helaas…ondanks de bemoeienis van de chef is het niet gelukt. Martini’s alleen met wodka of gin, niet met alleen ijs.

Oh ja, Bourbonstreet. Natuurlijk moeten we daar ook iets over kwijt. Bourbonstreet is wat ons betreft vooral de verzamelplaats van alles wat slecht is. Sex, drugs en rock en roll gelardeerd met heel, heel veel stank, geweld, drugs, criminaliteit en dollars…..daar laten we het maar bij.